Χόρευε η κουρτίνα στο παράθυρο
Κι ερωτοτροπούσε με τ’αγέρι
Κάθε της κλωστούλα ερωτεύτηκε
Σένα κεντημένο περιστέρι
Άνθιζε στον κήπο γιασεμί
Στο τραπέζι φρούτα στο πανέρι
Μύριζε η κουζίνα μας ψωμί
Κι έφτανε σχεδόν το μεσημέρι
Έτριξε η αυλόπορτα και στάθηκες
Κι άπλωσες το χέρι να μου πεις
Μα όπως ήρθες άξαφνα έτσι χάθηκες
Όπως την ομίχλη της βροχής
Χόρευε η κουρτίνα στο παράθυρο
Κι ερωτοτροπούσε με ένα αστέρι
Ένα μου έμεινε παράπονο
Που φύγε γοργά το μεσημέρι…
Στην Νταϊάνα…
Παράπονο...
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
1 σχόλιο:
Ένα περιστέρι πέταξε από τη καρδιά σου με τα φτερά βουτηγμένα σε παράπονο ψυχής αναίτιας και ξαφνικής. Ένα παράπονο -τραγούδι που λέει τόσα πολλά.
Δημοσίευση σχολίου