Όταν σβήνω το φως...

Όταν σβήνω το φως
Αλλόκοτες σκέψεις περνάνε από το μυαλό μου
Λέξεις μετέωρες
Που δένουν μεταξύ τους
Όπως τα αστέρια
Που τόσο διαφορετικά
Και μακρινά μεταξύ τους
Φτιάχνουν το στερέωμα

Όταν σβήνω το φως
Κάτι μέσα μου σιγοτραγουδάει
Ένα αρχαίο κινέζικο τραγούδι
Μια μελωδία που κάπου έχεις ξανακούσει
Αλλά δε θυμάσαι πού
Σαν τις γνώσεις που από πάντα είχαμε
Και τις ονομάσαμε ένστικτο

Όταν σβήνω το φως
Πάλλονται γύρω μου οι αναμνήσεις
Οι πιο κοντινές ζευγαρώνουν με αυτές
Τις τόσο ξέθωρες, τις τόσο μπερδεμένες
Που δεν είσαι σίγουρος πια
Αν ήταν όνειρο ή όχι

Όταν σβήνω το φως
Μια έγγεια γεύση έρχεται στα χείλη μου
Γεύση σαν το πρώτο «πονάω»
Εκείνο που δε είπες,
Που δεν τόλμησες να παραδεχτείς
Μα σίγουρα ένοιωσες