στέρφα η μήτρα μου και τριγυρνάει
πρόστυχη αγία χωρίς ιερό
σε κάθε κατώφλι που σταματάει
το νοικοκύρη τον κάνει θεό
γύφτισσα η σκέψη μου ζητάει ρεγάλο
δως μου ένα ψέμα τη μοίρα να δω
και δε ζητάει σπουδαίο ή μεγάλο
μια χούφτα σιτάρι και λίγο νερό
πόρνη η ψυχή μου αναζητάει
ένα στιχάκι για εραστή
στο μαξιλάρι μια νότα να αφήσει
μήπως και πάρει στιγμής ηδονή
αν είναι σαβάνα ή στέπα δεν θυμάμαι
στην καρδιά μου τι φύτρωσε δεν το γνωρίζω
αν βρέχει ή αν χιονίζει δεν αισθάνομαι
κανένα θέλω μου πια δεν ορίζω
Παραίτηση...
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
1 σχόλιο:
Μιά πολύ δυνατή κατάθεση της ολοκληρωτικής παραίτησης από το κάθε τι με λέξεις και στίχους που σου δίνουν ένα δυνατό χαστούκι.
Νομίζω είναι από τα καλύτερα σου.
Δημοσίευση σχολίου