Χρυσά μεταλλόφωνα να σε κοιμίζουν
σε κούνια μωρού ,να μη θυμίζουν
τα χρόνια που πέρασες στην αναμονή
να δεις πού θα σε έβγαζε και αυτή η ζωή
Ένας παλιάτσος να αιωρείται κοντά σου
και μια νεράιδα για τα όνειρά σου.
Μ'αυτά μεγάλωσες ,μ'αυτά θα πεθάνεις
κι όμως στον ξύπνιο σου ποτέ δεν τα φτάνεις.
Το χέρι μιας μάνας να σε χαϊδεύει
να μην το νοιώθεις, να σε παιδεύει.
Και το γελάκι ενός μωρού σου
μια τύψη που κρύφτηκε μέσα στο νου σου.
Καλλιόπη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου