bing-bang

-Πες μου Θεέ μου,
Εκεί πάνω που κάθεσαι και μας κοιτάζεις
Δε χάζεψες ποτέ τα αστέρια;
Τόσο λαμπερά πάνω στο μαύρο τους γρανίτη;
Δε θέλησες ποτέ να τα χαϊδέψεις;

-Μια φορά άπλωσα το χέρι μου να τα χαϊδέψω
Τόσο φωτεινά, τόσο διαφορετικά και τόσο ομοιόμορφα!
Τόσο αλληλένδετα!

Μου ξέφυγε όμως λίγο ο παράμεσος…
Κάτι λίγο παραπάνω από χάδι
Και άρχισαν να κυλάνε και να πέφτουν
Το ένα πάνω στο άλλο και να εκρήγνυνται
Και έγινε ο κόσμος…
Η Μεσόγειος και η Σαχάρα
Τα γεράνια και οι κάκτοι
Οι αετοί και τα κοράκια
Ο Καβάφης και ο Χίτλερ
Ο πλαφασμός και ο εγκέλαδος
Οι πλατείες και τα κοιμητήρια
Οι βροχές και ο δρόλαπας
Η μέρα και η νύχτα
Εγώ κι εσύ

Τόσο διαφορετικά και τόσο ομοιόμορφα…
Τόσο αλληλένδετα!

Καλλιόπη