Υπόσχεση1

Στα γυάλινα μάτια σου με κάλεσες απόψε
Κι εγώ,
Στην αρχή δειλά,
Μα μετά με λίγο περισσότερο θάρρος
Πέρασα την κρυστάλλινη πόρτα τους
Και να λούσω πήγα
Τα ξανθά ακόμη μαλλιά μου
Στο ποτάμι του έρωτά τους…

Και ο Ήλιος των ματιών σου.
Καυτός,
Γλυκός,
Νοσταλγικός,
Μου βάρυνε τα μάτια
Και έγειρα να κοιμηθώ
Στις όχθες του

Και όταν αργά,
Ανάλαφρα,
Έκλεισες τα βλέφαρά σου
Να μη ξυπνήσω,
Γέμισε ο ουρανός με αστέρια
Και ένα χλωμό φεγγάρι
-η σκέψη σου-
Να προσέχει τον ύπνο μου,
Να χρωματίζει τα όνειρά μου,
Εκεί που μου ορκίστηκες
Να μην κλάψεις ποτέ
Μη και φύγω
Μαζί με κάποιο δάκρυ
Και με χάσεις…

Και είπες
όσο και αν πονάς
Θα γελάς ατελείωτα
Και θα κοιτάζεις τη βροχή όταν λυπάσαι
Για παρηγοριά
Μα δε θα κλάψεις