Το όνομα μιας μούσας μου χρεώσανε
Σχεδόν μου το φορτώσανε
Πάρ’το και γράψε
Στο διάβα σου ό,τι στέκει
Με ρίμα κάψε
Μη φοβηθείς!
Προχώρα και κατάμουτρα να χαίρεσαι
Στριφνών μωρών στην σκέψη
Να μην στέκεσαι
Την ποίηση για λάβαρό σου κράτα
Κι ευθεία περπάτα
Να αντισταθείς!
Καλλιόπη
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
4 σχόλια:
δεν ξέρω αν το όνομα σου το χρεώσανε. Μπορεί να προβλέψανε ότι γεννήθηκες με τη ποίηση μέσα σου.
Κι εγώ πιστεύω τη δεύτερη εκδοχή
Απλά πήρα πατροπαράδωτα το όνομα της γιαγιάς μου Ανδρέα...
υπάρχει πάντα βλέπεις και μία τρίτη πεζή εκδοχή....
Η πεζή εκδοχή σου δεν αναιρεί και τη δική μου ποιητική εκδοχή.
Μάλλον το όνομα σου δένει με τη δική μου εκδοχή. Γι αυτό γράφε. Mh stamat;aw
Πολύ όμορφα όλα όσα διάβασα στο blog σου..
Χάρηκα που σε γνώρισα ;)
Δημοσίευση σχολίου