Να απλώσω το χέρι μου πατρίδα να σε αγγίξω
Και να μυρίσω θυμάρι και αλισφακιά
Να κλείσω τα μάτια μου εικόνα να κρατήσω
Να μην την ξεθωριάζει η ξενιτιά..
Να απλώσω τα χέρια μου πατρίδα και να γίνω
Κλίμα, ελιά ή και αμυγδαλιά
Μέσα στη χούφτα σου τη θάλασσα να πίνω
Σα να ‘ταν ιερή μεταλαβιά
Να απλώσω το βήμα μου πατρίδα να πατήσω
Σοκάκι ηλιόλουστο μα δροσερό
Να ανοίξω πατζούρι γαλάζιο να αντικρίσω
Δυόσμο, γεράνι και βασιλικό
Να ανοίξω την καρδιά μου πατρίδα να μιλήσω
Για όλα όσα απλόχερα μου χάρισες εσύ
Με ένα μειδίαμα να σε αποχαιρετήσω
Υπόσχεση να δώσω για επιστροφή
Κάλυμνος
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
3 σχόλια:
Άπλωσες τη καρδιά σου πάνω από το νησί σου και με περίσσια αγάπη ζωγράφισες τη Κάλυμνο. Έγραψες ένα ύμνο που κάνει τον αναγνώστη να θέλει να δει αυτό το τόπο που γεννά τέτοια συναισθήματα
Θάθελα δε να συμπληρώσω μια πρόταση. Τύπωσε το ποίημα βάλτο σε μια κορνίζα και στείλε το στο Δήμο Καλύμνου. Αξίζει να το αναρτήσουν κάπου. Ξέρω πως από σεμνότητα θα πεις όχι. Όμως ....δεν είναι έλλειψη σεμνότητας... είναι ΑΓΑΠΗ
Πολλή όμορφο ποίημα, ο τρόπος γραφείς και η πλοκή των λέξεων....εκφράζουν κάτι το μαγευτικό....!!!:)
Δημοσίευση σχολίου