Αναμέτρηση

Έσβηνες τα άστρα ανάμεσα στα δάχτυλά σου
Ένα ένα, αργά αργά, σα να ήτανε κεριά
Κάπνιζαν λίγο ακόμα τα όνειρά σου
Ψήλωνε ο λιγνός καπνός στην καταχνιά

Έπεφτες έπειτα σε ένα στιλπνό σεντόνι
Και δεν ξεχώριζε το κάτασπρο κορμί
Εσύ και το φεγγάρι τώρα μόνοι
Σε μία αναμέτρηση παλιά κι ερωτική