tag:blogger.com,1999:blog-486206115020393912024-03-13T12:43:43.109+02:00ΚΑΛΛΙΟΠΗΚαλλιόπηhttp://www.blogger.com/profile/10702075282121573033noreply@blogger.comBlogger59125tag:blogger.com,1999:blog-48620611502039391.post-39794182579986697632010-02-16T08:35:00.002+02:002010-02-16T08:39:48.725+02:00Του Νικόλα μουΣτο ίδιο μαξιλάρι που ονειρεύεσαι<br />μια καληνύχτα και μιαν ανάσα θα ακουμπήσω<br />και με το νήμα που ως τα τώρα θα πορεύεσαι<br />"<span style="font-style:italic;">Έχει ο Θεός</span>" σε ένα τελάρο θα κεντήσω<br /><br />Γιούλια και κρίνα θα στολίσω το περβάζι σου<br />Σε μάρμαρο λευκό κι αστραφτερό<br />Χρώμα γαλάζιο θα βάψω το πατζούρι σου<br />Και μ' Άγιο Φως θα φτιάξω ένα σταυρό<br /><br />Τάμα θα κάνω μια βροχή για να ποτήσει<br />δύο κουπιά στη χάρη του Άη Λια<br />για να θεριέψει και ελπίδα να χαρίσει<br />η νιόφυτη του κήπου σου ελιάΚαλλιόπηhttp://www.blogger.com/profile/10702075282121573033noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-48620611502039391.post-39354567597444275992009-10-12T10:41:00.001+03:002009-10-12T10:43:17.530+03:00Να αναζητάς κάθε φορά την πρώτη σου φορά<br />Την ηδονή του στάθηκα όρθιος<br />Του "άνω Θρώσκω"Καλλιόπηhttp://www.blogger.com/profile/10702075282121573033noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-48620611502039391.post-46845179087054490262009-08-28T19:30:00.002+03:002009-08-28T19:49:38.201+03:00ΒαρκάδαΣα βάρκα στην ακτή είναι γερμένη<br />μονάχη η ζωή και περιμένει<br />ένα βαρκάρη βόλτα να την πάει.<br />Μελαγχολεί και κάθε βράδυ ξενυχτάει.<br /><br />Την τρώει κάθε βράδυ το αγιάζει<br />μα εκείνη υπομένει, δεν πειράζει,<br />λίγο ακόμα και κάποιος θα φανεί<br />και ας περάσανε τα χρόνια, δε μπορεί!<br /><br />Θέλει το κύμα στα πλευρά της να ακουμπήσει,<br />θέλει κι η πρύμνη της τη θάλασσα να σκίσει<br />κι είτε φυσάει, είτε βρέχει, δεν τη μέλει<br />Μόνο βαρκάδα η ζωή να πάει θέλει<br /><br />Και άμα στραβώσει και νερά αν τύχει μπάσει,<br />στον προορισμό της άμα τύχει και δε φτάσει<br />δεν τηνε νοιάζει, πώς το λένε, δεν τη μέλει!<br />Να πάει ταξίδι η ζωή μονάχα θέλει!<br /><br />Το μόνο πράγμά που δίχως άλλο θα απαιτήσει<br />είναι ο βαρκάρης της να θέλησε να ζήσει<br />με λεβεντιά η καρδιά του να χτυπάει<br />για να ναι άξιος βαρκάδα να την πάει!<br /><br />Πολλοί ως τα τώρα καπετάνιοι πλησιάσαν <br />στο πρώτο σύννεφο όλοι-μα όλοι τους - δειλιάσαν!<br />κι όσο τη βάρκα στην ακτή ο ήλιος καίει<br />τόσο η ελπίδα για ταξίδι παραπαίει!Καλλιόπηhttp://www.blogger.com/profile/10702075282121573033noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-48620611502039391.post-50161988999954156662009-01-26T19:19:00.002+02:002009-01-26T19:19:01.186+02:00Ο ΤρομοκράτηςΠρόσεχε αγόρι μου γλυκό τα όνειρά σου<br />Γιατί πολύ τρομάξανε τον κόσμο αυτό<br />Σκόρπισες ολούθε τα πολύχρωμα άλογά σου<br />Και στις κολώνες παίζουνε κρυφτό<br /><br />Σε κάθε κίνησή σου φεύγει χρώμα<br />Βάφεις τους γκρίζους τοίχους θαλασσί<br />Κίτρινο, κόκκινο και λίγο λαχανί ακόμα<br />Πράσινο, μπλέ, λιλά, πορτοκαλί!<br /><br />Ανοίγεις τα χεράκια σου κι ελευθερώνεις<br />Σπουργίτια, περιστέρια και παγώνια<br />Μες τις βιτρίνες ψάρια κολυμπάνε<br />Και τα ραδιόφωνα κατέλαβαν αηδόνια<br /><br />Σκάνε γελάκια στα παρμπρίζ των αμαξιών<br />Κι οι οδηγοί απορημένοι σταυροκοπιούνται<br />Φυτρώνουνε λουλούδια στις κόχες των αυτιών<br />Και οι πιο ρεαλιστές τρομοκρατούνται<br /><br />Ο κόσμος γύρω έντρομος κοιτάζει<br />Ποιος τους χαλάει την μονοτονία;<br />Ποιος τον ασπρόμαυρο κόσμο τους ταράζει<br />Και ωστόσο υπάρχει αρμονία;<br /><br />Κι εγώ χαμογελώ κάτω απ’το γείσο<br />Και μες τα σπλάχνα μου αγόρι μου σε κρύβω<br />Και μέσα απ’ τα πολύχρωμα όνειρά σου<br />Παιδί ξανά κατάφερα να γίνω!Καλλιόπηhttp://www.blogger.com/profile/10702075282121573033noreply@blogger.com15tag:blogger.com,1999:blog-48620611502039391.post-65299945830372210762009-01-22T09:58:00.000+02:002009-01-22T09:59:45.556+02:00Μια λέξη ξεχασμένηΜια λέξη ξεχασμένη<br />Πρόχειρα γραμμένη με μελάνη σπάνια και ακριβή<br />Στην άκρη μιας σελίδας αγωνιά…<br />Μια λέξη ξεψυχάει στην ώα μιας σελίδας<br />Ενός τόμου, ενός βιβλίου κάποτε πολυδιαβασμένου<br />Τώρα αφημένο σε παλαιοπωλείου ράφι,<br />Σκονισμένο, υγρό, σκοτεινό.<br />Σχεδόν τριάντα χρόνια χέρι δεν άπλωσε πάνω του.<br />Το σκούρο και σοβαρό του εξώφυλλο<br />Κανέναν δεν συγκίνησε.<br />Ο καθαρευουσιάνικος και αυστηρός του τίτλος,<br />Ο κάποτε με χρυσά γράμματα<br /> Και τώρα, τώρα σαν σκουριασμένος να αιωρείται,<br />Δεν στάθηκαν εδώ και χρόνια σημείο κάποιου ενδιαφέροντος.<br />Κι η λέξη απελπισμένη πια<br />Τώρα που αποπνέει<br />Ψάχνει μες τις σελίδες κάπου να κρατηθεί<br />Μια άλλη λέξη να ταιριάξει<br />Ψάχνει μια πρόταση να γαντζωθεί.<br />Μια νέα έστω έννοια να μείνει.<br />Γραπώνεται στο κιτρινισμένο φόντο της σελίδας<br />Προσπαθεί η ίδια να προφέρει τις συλλαβές της<br />Έστω να τις ψιθυρίσει<br />-Δυο συλλαβές όλες κι όλες-<br />Μα οι λέξεις δεν έμαθαν να μιλούν<br />Μόνο να προφέρονται…<br /><br />Κάτι καινούριες λέξεις μονάχα<br />Ξενόφερτες ή απλουστευμένες<br />Χωρίς στολίδια, όπως λάμδα ή όπως δέλτα,<br />Χωρίς καν στίξη, όπως θέλεις πρόφερέ τες,<br />Καμαρώνουν να ηχούν<br />Και να αντηχούν σε τοίχους και σε ράφια<br />Που γνώρισαν μεγάλη ευγλωττία…Καλλιόπηhttp://www.blogger.com/profile/10702075282121573033noreply@blogger.com6tag:blogger.com,1999:blog-48620611502039391.post-55214935414516050002009-01-14T08:43:00.000+02:002009-01-14T08:43:00.435+02:00Τώρα κατάλαβαΤώρα κατάλαβα σπλάχνο τι πάει να πει<br />Τώρα που είσαι κομμάτι από τα σωθικά μου<br />Που κάθε χτύπος της δικής σου της καρδιάς<br />Αντανακλάει ηλιαχτίδες στη ματιά μου<br /><br />Τώρα κατάλαβα τύψεις τι πάει να πει<br />Που δεν προσπάθησα λιγάκι παραπάνω<br />Μόνο για σένα μικρό μου αγγελούδι<br />Τον κόσμο αυτό λίγο καλύτερο να κάνω<br /><br />Τώρα κατάλαβα ευθύνη τι θα πει<br />Που κάθε κίνησή μου ως τα τώρα<br />Χάραζε κάτι απ' τη δική σου τη ζωή<br />Κλειστά πακέτα από δώρα<br /> που θα λαμβάνεις πού και πού...Καλλιόπηhttp://www.blogger.com/profile/10702075282121573033noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-48620611502039391.post-88317689159546830962008-12-31T19:31:00.005+02:002009-01-04T09:07:56.569+02:00Το μόνο που σου ζήτησαΔε σας ζητώ τον οίκτο σας<br />Ζητώ την ανθρωπιά σας<br />Μη <span class="blsp-spelling-error" id="SPELLING_ERROR_0">στρέφετε</span> το βλέμμα σας<br />Μην κλείνετε τα αυτιά σας<br /><br />Δε σας ζητώ να αλλάξετε<br />Ζητώ να θυμηθείτε<br />Γιατί το 'χετε μέσα σας<br />Κι απλά το αγνοείτε<br /><br />Το μόνο που σας ζήτησα<br />- μα ακούστε με λιγάκι -<br />Είναι να δω στο βλέμμα σας<br />Εκείνο το παιδάκι<br /><br />Που έλεγε τα κάλαντα<br />Μόνο για να κερδίσει<br />Μία ζεστή ανάμνηση<br />Να έχει να γυρίσει<br /><br />Εκείνο που αποστρέφεται<br />Ο νέος εαυτός σας<br />Λες και ποτέ δεν ήτανε<br />Κομμάτι αυτό δικό σας<br /><br />Το μόνο που σου ζήτησα<br />- μη σκύβεις το κεφάλι -<br />Είναι πριν <span class="blsp-spelling-error" id="SPELLING_ERROR_1">να'ναι</span> πια αργά<br />Παιδί να γίνεις πάλιΚαλλιόπηhttp://www.blogger.com/profile/10702075282121573033noreply@blogger.com9tag:blogger.com,1999:blog-48620611502039391.post-23359730665491057262008-11-19T18:49:00.004+02:002009-01-08T07:41:31.355+02:00Α,ρε Πατρίδα (ή Κάλυμνος 2)<div style="text-align: center; font-style: italic;">Α, ρε Πατρίδα γλυκιά κι αυστηρή<br />Καλά που το λένε με μάνα πως μοιάζεις<br />Με μία αγκάλη ζεστή κι αλμυρή<br />Τη μια κανακεύεις, την άλλη προστάζεις<br /><br />Τεχνάσματα φτιάχνεις πως πια δε βαστάς<br />και τρέχω κοντά σου μα σε προλάβω<br />Πιο νέα σε βρίσκω να με ξεγελάς<br />Μα δε μετανοιώνω, κάτι θα λάβω</div>Καλλιόπηhttp://www.blogger.com/profile/10702075282121573033noreply@blogger.com9tag:blogger.com,1999:blog-48620611502039391.post-45834449210011815552008-10-25T08:39:00.002+03:002008-11-15T10:51:29.464+02:00Μια συμβουλή αγάπη μου<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://4.bp.blogspot.com/_5jTrKVv4yyg/SR6Nh7hU9BI/AAAAAAAAAHk/snSV-XjeK-c/s1600-h/DSC00016.JPG"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 320px; height: 240px;" src="http://4.bp.blogspot.com/_5jTrKVv4yyg/SR6Nh7hU9BI/AAAAAAAAAHk/snSV-XjeK-c/s320/DSC00016.JPG" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5268804228122735634" border="0" /></a><br /><br />Μια συμβουλή αγάπη μου<br />Λίγο πριν βγεις στον κόσμο<br />Για να ανθούν στο διάβα σου<br />Βασιλικό και δυόσμο<br /><br />Ποτέ στο πλήθος μην χαθείς<br />Πάντα να ξεχωρίζεις<br />Για ήρωες και είδωλα<br />Αυτούς να μην γνωρίζεις<br /><br />Να έχεις το χαμόγελο<br />Για όπλο και για ασπίδα<br />Στα μαύρα και στα άραχνα<br />Να είσαι εσύ η ελπίδα<br /><br />Ποτέ να μην συμβιβαστείς<br />Μην σκύψεις το κεφάλι<br />Και να τολμάς να ονειρευτείς<br />Μα όχι «ζωή μεγάλη»<br /><br />Εχθρούς ποτέ μη φοβηθείς<br />Αγάπη να τους δίνεις<br />Με τύψεις την ψυχούλα σου<br />Ποτέ να μη βαρύνεις<br /><br />Να ξέρεις βλάκα θα σε πουν<br />Και μαλθακό κι ονειροπόλο<br />Τα λόγια τους μη φοβηθείς<br />θα ’ναι από ζήλεια κι από φθόνο…Καλλιόπηhttp://www.blogger.com/profile/10702075282121573033noreply@blogger.com10tag:blogger.com,1999:blog-48620611502039391.post-30666708512986086762008-09-25T10:58:00.001+03:002008-09-25T10:58:47.780+03:00ΑναμέτρησηΈσβηνες τα άστρα ανάμεσα στα δάχτυλά σου<br />Ένα ένα, αργά αργά, σα να ήτανε κεριά<br />Κάπνιζαν λίγο ακόμα τα όνειρά σου<br />Ψήλωνε ο λιγνός καπνός στην καταχνιά<br /><br />Έπεφτες έπειτα σε ένα στιλπνό σεντόνι<br />Και δεν ξεχώριζε το κάτασπρο κορμί<br />Εσύ και το φεγγάρι τώρα μόνοι<br />Σε μία αναμέτρηση παλιά κι ερωτικήΚαλλιόπηhttp://www.blogger.com/profile/10702075282121573033noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-48620611502039391.post-60348045278725767452008-08-18T13:52:00.001+03:002008-08-18T14:07:28.044+03:00Γκουέρνικα<a href="http://3.bp.blogspot.com/_5jTrKVv4yyg/SKlX1EM3LmI/AAAAAAAAAHM/blNEAbPvun8/s1600-h/PicassoGuernica.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5235812610967285346" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; CURSOR: hand; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="http://3.bp.blogspot.com/_5jTrKVv4yyg/SKlX1EM3LmI/AAAAAAAAAHM/blNEAbPvun8/s320/PicassoGuernica.jpg" border="0" /></a><br /><div>Τι βγήκες στο παράθυρο γυναίκα;<br />Τόσο αλλόκοσμα σου φάνηκαν όλα αυτά;<br />Ποια οσμή ζεστού αίματος σε οδήγησε ως το μάνταλο;<br />Το κλάμα ποιας μάνας σε έφτασε ως το πρεβάζι;<br />Ποιου γιου σου, ποιου κύρη σου και ποιου εραστή η προσφώνηση ως το παράθυρο σε φέραν;<br /><br />Ήταν κραυγή, όχι προσφώνηση, κραυγή έρημη μάνα, κυρά και ερωμένη…<br />Κραυγή απελπισμένη, γιατί δεν σ’άφησαν να πολεμήσεις<br />Γιατί δε σ’άφησαν να αντισταθείς.<br />Τα στήθη σου δεν πρόκαμες να τα προτάξεις<br />Και ηρωικά κι αντρίκια να πεθάνεις<br />Καθώς σε δίδαξε η ιστορία<br />Ήθελες μόνο να μπορούσες να κοιτάξεις προς τον ουρανό<br />Την ώρα που αποφάσισαν οι άνανδροι να πολεμήσουν<br />Μα το βλέμμα κείνη την ώρα ήτανε στο τσουκάλι,<br />Το βλέμμα ,απροετοίμαστο, δεν ήταν παρά στη ρώγα που βυζαίνει το μωρό<br />Το βλέμμα είχε μείνει μια στιγμή στο ποτισμένο χώμα που μοσχοβολούσε<br />Ανάμεσα στο μάτι της βελόνας και σε μια κλωστή<br />Το βλέμμα είχε σφαλίσει σε ένα φιλί αποχαιρετισμού<br /><em>«να φύγεις αγάπη μου, να πας να πολεμήσεις και να γυρίσεις ήρωας…»<br /></em><br />Και τώρα, σαν μια στιγμή μονάχα μακριά,<br />Το ολόδικό σου βλέμμα να αιωρείται από το κούφιο σου παράθυρο, γυναίκα,<br />Να αιωρείται πάνω από μέλη τόσο γνωστά<br /><span style="font-family:georgia;">-κείνο το χέρι δεν είναι που πρώτο μού χάιδεψε όλο έρωτα τα μαλλιά;<br />Μα, όχι, όχι, είναι εκείνο που μια φορά παιδί που έπεσα,<br />Απλώθηκε όλο αγάπη να με σηκώσει!<br />Τι λέω… τώρα που απλώνω το φανάρι πόσο ξεκάθαρο μου είναι…<br />Είναι εκείνο το χέρι που χτες ακόμα μου άπλωσε για βοήθεια,<br />Κι εγώ στάθηκα να βοηθήσω<br />Κείνο το χέρι που με τόση δύναμη κάτω με τράβαγε<br />Και έσκυβα και προσπαθούσα να σηκώσω με κόπο<br />Και μελανιάζανε στο σφίξιμο τα δάχτυλα<br />Και τα κατάφερα, κι εγώ και το χέρι, όρθιοι να σταθούμε<br />Κατάκοποι, μα ευτυχισμένοι που άσκοπα δεν ιδρώσαμε…<br />Εκείνο το χέρι είναι<br /><br />Άσκοπα; Αυτός ήταν ο σκοπός;….<br /></span><br /><br />Η Άνοιξη έτρεξε προς την γειτονιά μας<br />Με όλα της τα λούλουδα και τα τραγούδια στο καλάθι<br />Μα τρόμαξε…πού ήταν τόσον καιρό;<br />Έσκυψε ντροπιασμένη το κεφάλι<br />Μάζεψε τους λεμονανθούς από το ματωμένο χώμα<br />Και έφυγε βουβή με μάγουλα μουτζουρωμένα από τη στάχτη….<br /></div>Καλλιόπηhttp://www.blogger.com/profile/10702075282121573033noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-48620611502039391.post-25702354407023348752008-07-16T22:19:00.000+03:002008-07-16T22:20:29.708+03:00ΚαλλιόπηΤο όνομα μιας μούσας μου χρεώσανε<br />Σχεδόν μου το φορτώσανε<br />Πάρ’το και γράψε<br />Στο διάβα σου ό,τι στέκει<br />Με ρίμα κάψε<br />Μη φοβηθείς!<br /><br />Προχώρα και κατάμουτρα να χαίρεσαι<br />Στριφνών μωρών στην σκέψη<br />Να μην στέκεσαι<br />Την ποίηση για λάβαρό σου κράτα<br />Κι ευθεία περπάτα<br />Να αντισταθείς!Καλλιόπηhttp://www.blogger.com/profile/10702075282121573033noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-48620611502039391.post-78295779725353592562008-06-30T23:21:00.001+03:002008-06-30T23:21:50.865+03:00ΚάλυμνοςΝα απλώσω το χέρι μου πατρίδα να σε αγγίξω<br />Και να μυρίσω θυμάρι και αλισφακιά<br />Να κλείσω τα μάτια μου εικόνα να κρατήσω<br />Να μην την ξεθωριάζει η ξενιτιά..<br /><br />Να απλώσω τα χέρια μου πατρίδα και να γίνω<br />Κλίμα, ελιά ή και αμυγδαλιά<br />Μέσα στη χούφτα σου τη θάλασσα να πίνω<br />Σα να ‘ταν ιερή μεταλαβιά<br /><br />Να απλώσω το βήμα μου πατρίδα να πατήσω<br />Σοκάκι ηλιόλουστο μα δροσερό<br />Να ανοίξω πατζούρι γαλάζιο να αντικρίσω<br />Δυόσμο, γεράνι και βασιλικό<br /><br />Να ανοίξω την καρδιά μου πατρίδα να μιλήσω<br />Για όλα όσα απλόχερα μου χάρισες εσύ<br />Με ένα μειδίαμα να σε αποχαιρετήσω<br />Υπόσχεση να δώσω για επιστροφήΚαλλιόπηhttp://www.blogger.com/profile/10702075282121573033noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-48620611502039391.post-57282118403259686862008-06-14T17:14:00.000+03:002008-06-14T17:15:15.384+03:00ΠαραμιλητόΑυτά μουρμούραγε μια μάνα, μια γιαγιά<br />Που ήταν τα μάτια της πιο ξέθωρα απ’ τον ήλιο<br />Μα είχανε κάτι απ’ τη δική του τη φωτιά<br />Δεν ήταν βλέμμα γερασμένο, άδειο, στείρο<br /><br /><em>Θάλασσα , κόρη μου , η ζωή και μείς περνάμε<br />Πάνω απ’ τα κύματα χωρίς να τη γευτούμε<br />Μες την αλμύρα της μισούμε κι αγαπούμε<br />Πα στην πνοή της κοιμόμαστε, ξυπνούμε<br /><br />Θάλασσα , κόρη μου, η ζωή και ξεγλιστράει<br />Μέσα απ’ τα δάχτυλα, δε λέει να σταθεί<br />Μόνο τ’ αλάτια της αφήνει στο πετσί<br />Για να ψηθούμε και ακμαίοι να μπορούμε<br /><br />Λίγοι αυτοί στα βάθη που βουτούνε<br />Λιγότεροι όσοι ξαναβγαίνουν στον αφρό<br />Μα τότε λόγια ακατανόητα μιλούνε<br />Και νοσταλγούνε μαρασμένοι το βυθό<br /><br />Ψάχνουν αέναα στεριά να αναπαυθούν<br />Μα είναι μύθος και αρνιούνται να πιστέψουν<br />Ακούν σειρήνες και τυφλά ακολουθούν<br />Ψάχνουν ηγέτη καπετάνιο να τον στέψουν</em><br /><br />Αυτά μουρμούραγε μια μάνα, μια γιαγιά<br />Μία φιγούρα από γκραβούρα λες βγαλμένη<br />Που προσωνύμια της ταιριάξανε πολλάΈνα μονάχα δεν της πήγε…βολεμένηΚαλλιόπηhttp://www.blogger.com/profile/10702075282121573033noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-48620611502039391.post-14055571707430873922008-06-04T18:13:00.002+03:002008-06-04T18:14:32.640+03:00Ώρα φθαρμένηΏρα φθαρμένη<br />και μια ειμαρμένη<br />σου χαμογελα<br /><br />Κοιτάει να παίξει<br />την μοίρα να πλέξει<br />βασανιστηκά<br /><br />Σου πλέκει μια πίκρα<br />καινούρια, δική σου<br />κι απλά στην πετά..Καλλιόπηhttp://www.blogger.com/profile/10702075282121573033noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-48620611502039391.post-59754135248261827822008-05-08T09:29:00.000+03:002008-05-08T09:30:31.353+03:00Έλα<div align="center"><em><span style="font-family:times new roman;">Έλα να αφήσεις στο σεντόνι μου<br />Ιδρώτα για αγίασμα<br />Και να υμνήσεις έρωτα<br />Με τ’ αναφιλητά<br />Κι εγώ χορδή στα χέρια σου<br />Θα πάλλομαι αξημέρωτα<br />Να γεύομαι το πάθος σου<br />Με μάτια ανοιχτά!</span></em></div>Καλλιόπηhttp://www.blogger.com/profile/10702075282121573033noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-48620611502039391.post-1406113757482229282008-05-03T10:54:00.001+03:002008-05-03T10:54:42.752+03:00Κακή συνήθειαΕκεί στα αβαθή περιπλιανέσαι<br />Χαμένος απ’ τους όλους που σε θέλαν<br />Πριν από λίγο άρχισες να λησμονιέσαι<br /><br />Μικρός και ανίδεος πηγαίνεις<br />Δεν άκουσες καμία συμβουλή<br />Το νήμα της ζωής σου μόνος ξαίνεις<br /><br />Κρατάς μια δάδα που φωτίζεται<br />Από όνειρα, ελπίδες και ιδανικά<br />Ο δρόμος σου από το φως αυτό ορίζεται<br /><br />Είναι τα βήματά σου κάπου-κάπου<br />Διστακτικά και αβέβαια μικρέ μου<br />Όμως το βλέμμα σταθερό στο μαύρο του τελμάτου<br /><br />Νόμιζες βρήκες την αλήθεια<br />Σε άσπρες σκόνες και ναρκωτικά<br />Αχ! -είπανε πολλοί-αυτή η κακή συνήθεια!Καλλιόπηhttp://www.blogger.com/profile/10702075282121573033noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-48620611502039391.post-9839308426698188422008-04-25T09:56:00.001+03:002008-04-25T09:56:42.543+03:00Παράπονο...Χόρευε η κουρτίνα στο παράθυρο<br />Κι ερωτοτροπούσε με τ’αγέρι<br />Κάθε της κλωστούλα ερωτεύτηκε<br />Σένα κεντημένο περιστέρι<br /><br />Άνθιζε στον κήπο γιασεμί<br />Στο τραπέζι φρούτα στο πανέρι<br />Μύριζε η κουζίνα μας ψωμί<br />Κι έφτανε σχεδόν το μεσημέρι<br /><br />Έτριξε η αυλόπορτα και στάθηκες<br />Κι άπλωσες το χέρι να μου πεις<br />Μα όπως ήρθες άξαφνα έτσι χάθηκες<br />Όπως την ομίχλη της βροχής<br /><br />Χόρευε η κουρτίνα στο παράθυρο<br />Κι ερωτοτροπούσε με ένα αστέρι<br />Ένα μου έμεινε παράπονο<br />Που φύγε γοργά το μεσημέρι…<br /><br />Στην Νταϊάνα…Καλλιόπηhttp://www.blogger.com/profile/10702075282121573033noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-48620611502039391.post-81019602751025296152008-04-18T23:13:00.001+03:002008-04-18T23:13:49.934+03:00Δεν είναι...Δεν είναι η θάλασσα που πάλλεται τα κύματα<br />Είναι η καρδιά μου που ξεσπάει σε σκιρτήματα<br />Πότε θεριεύει και σε βράχια αλυχτάει<br />Κι άλλοτε πάλι με σελήνη ξενυχτάει<br /><br />Δεν είναι σύννεφο στον ουρανό που τρέχει<br />Είναι το βλέμμα μου που μια στιγμή δεν στέκει<br />Ψάχνει να βρει το χρώμα να κουρνιάσει<br />Χρώμα δε διάλεξε, ποτέ δε θα ησυχάσει<br /><br />Δεν είν’ μπουμπούκι τριαντάφυλλου που άνθισε<br />Είναι η ψυχή μου που σε μια στιγμή ξεσπάθωσε<br />Γδύθηκε όμορφη και ήρθε να χαρίσει<br />Ένα τραγούδι τη ζωή για να υμνήσει!Καλλιόπηhttp://www.blogger.com/profile/10702075282121573033noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-48620611502039391.post-31210382485400902942008-04-18T10:11:00.002+03:002008-04-18T10:11:45.766+03:00Τα ποτήριαΘεέ μου, πώς θα το πιω πάλι και αυτό το ποτήρι;<br />Μπροστά μου απλώνεται σκοτεινό και ατέλειωτο το τραπέζι με τα ποτήρια.<br />Πώς θα το πιω πάλι;<br />Μώρανέ με Θεέ μου, αν χρειαστεί, μώρανέ με να μην καταλάβω τη στιφάδα και την πίκρα του…<br />Δίπλα μου στέκονται σε παλιοκαιρισμένο ταμπλά τα άδεια ποτήρια, τα ως τα τώρα πιωμένα, αλλά καθόλου παρηγοριά δεν είναι<br />Άντεξα τότε;<br />Δεν ξέρω…<br />Και αυτή η βαθιά ρυτίδα στο μέτωπο; Από την προσπάθεια να τα πιω είναι;<br />Ναι, σαν να θυμάμαι κάτι τώρα…ναι, από τότε…<br />Πώς να το πιω ετούτο το ποτήρι;<br />Στο τραπέζι επάνω απλώνονται δεκάδες άλλα ποτήρια<br />Αλλά ας μην τα κοιτώ καλύτερα<br />Ας συγκεντρωθώ στο ένα, σε αυτό που πρέπει τώρα να πιω<br />Αχ! Όχι!<br />Δεν μπορώ!<br />Ζαρώνομαι λες και αν μικρύνω το εμβαδόν μου, θα ναι μικρότερη η πίκρα<br />Έλα Εαυτέ, στάσου δυνατή πάλι! Μπορείς όπως μπόρεσες!<br />Μα ποιον πάω να ξεγελάσω;<br />Μώρανέ με!...<br />Ακόμα θυμάμαι το πρώτο ποτήρι…<br />Δεν άλλαξε η γεύση του από τότε<br />Μα ούτε και συνηθίζεται…<br />Λιγότερο πικρό ή λιγότερο εύκολο κανένα δε θυμάμαι…<br />Αυτή η κανάτα ποτέ δε αδειάζει<br />Όλο και κάποιο ποτήρι γεμίζει<br />Με αυστηρή συχνότητα<br />Τώρα…τώρα…τώρα….<br /><br />Μώρανέ με….Καλλιόπηhttp://www.blogger.com/profile/10702075282121573033noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-48620611502039391.post-80591043058463489102008-04-11T10:23:00.001+03:002008-04-11T10:25:17.525+03:00Παραίτηση...στέρφα η μήτρα μου και τριγυρνάει<br />πρόστυχη αγία χωρίς ιερό<br />σε κάθε κατώφλι που σταματάει<br />το νοικοκύρη τον κάνει θεό<br /><br />γύφτισσα η σκέψη μου ζητάει ρεγάλο<br />δως μου ένα ψέμα τη μοίρα να δω<br />και δε ζητάει σπουδαίο ή μεγάλο<br />μια χούφτα σιτάρι και λίγο νερό<br /><br />πόρνη η ψυχή μου αναζητάει<br />ένα στιχάκι για εραστή<br />στο μαξιλάρι μια νότα να αφήσει<br />μήπως και πάρει στιγμής ηδονή<br /><br />αν είναι σαβάνα ή στέπα δεν θυμάμαι<br />στην καρδιά μου τι φύτρωσε δεν το γνωρίζω<br />αν βρέχει ή αν χιονίζει δεν αισθάνομαι<br />κανένα θέλω μου πια δεν ορίζωΚαλλιόπηhttp://www.blogger.com/profile/10702075282121573033noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-48620611502039391.post-18331583766820297972008-04-09T12:25:00.000+03:002008-04-09T12:26:11.450+03:00Υπόσχεση1Στα γυάλινα μάτια σου με κάλεσες απόψε<br />Κι εγώ,<br />Στην αρχή δειλά,<br />Μα μετά με λίγο περισσότερο θάρρος<br />Πέρασα την κρυστάλλινη πόρτα τους<br />Και να λούσω πήγα<br />Τα ξανθά ακόμη μαλλιά μου<br />Στο ποτάμι του έρωτά τους…<br /><br />Και ο Ήλιος των ματιών σου.<br />Καυτός,<br />Γλυκός,<br />Νοσταλγικός,<br />Μου βάρυνε τα μάτια<br />Και έγειρα να κοιμηθώ<br />Στις όχθες του<br /><br />Και όταν αργά,<br />Ανάλαφρα,<br />Έκλεισες τα βλέφαρά σου<br />Να μη ξυπνήσω,<br />Γέμισε ο ουρανός με αστέρια<br />Και ένα χλωμό φεγγάρι<br />-η σκέψη σου-<br />Να προσέχει τον ύπνο μου,<br />Να χρωματίζει τα όνειρά μου,<br />Εκεί που μου ορκίστηκες<br />Να μην κλάψεις ποτέ<br />Μη και φύγω<br />Μαζί με κάποιο δάκρυ<br />Και με χάσεις…<br /><br />Και είπες<br />όσο και αν πονάς<br />Θα γελάς ατελείωτα<br />Και θα κοιτάζεις τη βροχή όταν λυπάσαι<br />Για παρηγοριά<br />Μα δε θα κλάψειςΚαλλιόπηhttp://www.blogger.com/profile/10702075282121573033noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-48620611502039391.post-40580916058099896592008-04-09T12:24:00.000+03:002008-04-09T12:25:38.177+03:00ΥπόσχεσηΜη ρωτάς τώρα που κλαίω<br />Για τα δάκρυα της σιωπής<br />Όσα μου έμαθες να λέω<br />Σου ζητάω εσύ να πεις<br /><br />Μη ρωτάς για την ψυχή μου<br />Που πεθαίνει μες τον Άδη<br />Ήσουν φως μες τη ζωή μου<br />Και είσαι τώρα εσύ σκοτάδι<br /><br />Κράτησέ με πριν τελειώσω<br />Πριν χαθώ και ξεχαστώ<br />Τάμα ανάβω μια λαμπάδα<br />Στης αγάπης το θεό<br /><br />Μη ρωτήσεις πού θα πάω<br />Μόνο σφικτά να με κρατάς<br />Μη φοβάσαι, δε ρωτάω<br />Αν ακόμα με αγαπάς<br /><br />Γιατί ξέρω πως η αγάπη<br />Είναι λέξη ιερή<br />Και σαν λειώσει η λαμπάδα<br />Θα χαθεί<br /><br />Όπως χάθηκαν ελπίδες<br />Όνειρα εφηβικά<br />Τα θυμάσαι; Μου τα είπες<br />Μια ξάστερη βραδιά<br /><br />Τώρα όμως πριν ξεχάσεις<br />Μια υπόσχεση στερνή<br />Στη θυμίζω να την κάνεις<br />Πριν η ελπίδα μου χαθεί<br /><br />Το φεγγάρι μου είχες τάξει<br />Ένα βράδυ από τα παλιά<br />Πριν το τέλος μου χαράξει<br />Φόρα το μου στα μαλλιάΚαλλιόπηhttp://www.blogger.com/profile/10702075282121573033noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-48620611502039391.post-28478455653867188302008-04-09T12:23:00.002+03:002008-04-09T12:24:15.593+03:00ΤαύτησηΣτη σιωπή που βυθίζομαι βρίσκεσαι πάντα<br />Είσαι εκεί και τραγουδάς<br />Πότε για μένα, πότε για σένα<br />Όμως πάντα τραγουδάς<br />Σαν παιδί με γυρεύεις, με κράζεις<br />Μάνα σου είμαι μου λες<br />Με ρωτάς πού ταξιδεύω πάλι<br />Και δε σου απαντώ<br />Αχ! Να’ξερες<br />Πάντα σε σένα βρίσκομαι<br />Πάντα<br />Σε έχω κλείσει μέσα μου<br />Σε μια κρυφή επιθυμία<br />Στο πιο άχρωμο όνειρό μου<br />Που ποτέ δεν ξημερώνει<br />Είσαι μέσα στο στήθος μου<br />Τον μισό σε έχω βάλει μπρος από την καρδιά μου<br />Να μη με πληγώνουν<br />Ο άλλος μισός βρίσκεται πίσω της<br />Σε κρύβω<br />Κρύβεσαι<br />Είσαι πάντοτε μέσα μου<br />Το χέρι σου παίζει πίσω από τα μαλλιά μου<br />Το χείλι σου σε ένα απραγματοποίητο φιλί<br />Τα μάτια σου πίσω από τα βλέφαρά μου<br />Τα λόγια σου γύρω από ένα σ’αγαπώ…Καλλιόπηhttp://www.blogger.com/profile/10702075282121573033noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-48620611502039391.post-55327807815925982702008-04-09T12:21:00.000+03:002008-04-09T12:22:11.208+03:00Όταν σβήνω το φως...Όταν σβήνω το φως<br />Αλλόκοτες σκέψεις περνάνε από το μυαλό μου<br />Λέξεις μετέωρες<br />Που δένουν μεταξύ τους<br />Όπως τα αστέρια<br />Που τόσο διαφορετικά<br />Και μακρινά μεταξύ τους<br />Φτιάχνουν το στερέωμα<br /><br />Όταν σβήνω το φως<br />Κάτι μέσα μου σιγοτραγουδάει<br />Ένα αρχαίο κινέζικο τραγούδι<br />Μια μελωδία που κάπου έχεις ξανακούσει<br />Αλλά δε θυμάσαι πού<br />Σαν τις γνώσεις που από πάντα είχαμε<br />Και τις ονομάσαμε ένστικτο<br /><br />Όταν σβήνω το φως<br />Πάλλονται γύρω μου οι αναμνήσεις<br />Οι πιο κοντινές ζευγαρώνουν με αυτές<br />Τις τόσο ξέθωρες, τις τόσο μπερδεμένες<br />Που δεν είσαι σίγουρος πια<br />Αν ήταν όνειρο ή όχι<br /><br />Όταν σβήνω το φως<br />Μια έγγεια γεύση έρχεται στα χείλη μου<br />Γεύση σαν το πρώτο «πονάω»<br />Εκείνο που δε είπες,<br />Που δεν τόλμησες να παραδεχτείς<br />Μα σίγουρα ένοιωσεςΚαλλιόπηhttp://www.blogger.com/profile/10702075282121573033noreply@blogger.com1