Έλα

Έλα να αφήσεις στο σεντόνι μου
Ιδρώτα για αγίασμα
Και να υμνήσεις έρωτα
Με τ’ αναφιλητά
Κι εγώ χορδή στα χέρια σου
Θα πάλλομαι αξημέρωτα
Να γεύομαι το πάθος σου
Με μάτια ανοιχτά!

Κακή συνήθεια

Εκεί στα αβαθή περιπλιανέσαι
Χαμένος απ’ τους όλους που σε θέλαν
Πριν από λίγο άρχισες να λησμονιέσαι

Μικρός και ανίδεος πηγαίνεις
Δεν άκουσες καμία συμβουλή
Το νήμα της ζωής σου μόνος ξαίνεις

Κρατάς μια δάδα που φωτίζεται
Από όνειρα, ελπίδες και ιδανικά
Ο δρόμος σου από το φως αυτό ορίζεται

Είναι τα βήματά σου κάπου-κάπου
Διστακτικά και αβέβαια μικρέ μου
Όμως το βλέμμα σταθερό στο μαύρο του τελμάτου

Νόμιζες βρήκες την αλήθεια
Σε άσπρες σκόνες και ναρκωτικά
Αχ! -είπανε πολλοί-αυτή η κακή συνήθεια!