Bleeding Roses Dali


Δεν την αντέχω άλλο τη μιζέρια αυτού του κόσμου

Μέσα μου κρύβω ένα μπουμπούκι τριαντάφυλλο
Και θέλει ένα χαμόγελο να ανθίσει
Θέλει να βγει λίγο στο φως του ήλιου
Και περιμένω την κατάλληλη μέρα να το βγάλω

Μα πότε θα είναι αυτή;
Σε ποιο χαμόγελο να πάρω θάρρος;
Σε ποια ζεστή μέρα να το βγάλω έξω;
Ποιο πρεβάζι να στολίσω
Που είναι όλα τα παράθυρα κλειστά;
-Η θέα τους πονάει…-

Και είναι κατακόκκινο!

Αλίμονο….όσο δεν ανθίζει αυτό
Τόσο τα αγκάθια μεγαλώνουν μέσα μου…
kalliopi

2 σχόλια:

Γιώργος_Κ είπε...

Ωραίο blog, περίεργος πίνακας! :)
Καλησπέρα, φιλαράκι από τους στίχους είμαι...ψάξε με!! χιχι

Θ. Βοριάς είπε...

Καλησπέρα, καλώς σε βρήκα
κι εδώ μετά τη γαλάζια λίμνη!

Θοδωρής